De Koolmees,
Wat zou ik daar graag naar toe gegaan zijn, als het in de tijd dat tot rust moest komen, een Koolmees bestaan had. Maar helaas dat was er toen nog niet. Niet ziek genoeg voor een opname, ziek genoeg voor een pilletje, overvraagd , overprikkeld en nog veel meer. Ondanks de noodzaak dat er wat moest gebeuren, was er dus gewoon geen passend aanbod.
Dat passende aanbod is er nu dus wel. Een gewoon woonhuis midden in een gewone wijk. Je kan er terecht voor een dag, een week of zelfs iets langer. Je kunt zelfs komen proefslapen als het nodig is om te ervaren of het bij je past. Mooier kan gewoon niet.
Een jaar geleden was de opening, toen was alles ingericht maar verder leeg. Nu een jaar verder zijn er gasten geweest die korter of langer in de Koolmees verbleven. Gasten, geen cliënten, geen patiënten. Bij een cliënt denk ik altijd aan problemen, want anders komt de cliënt niet op het spreekuur. Bij patiënten denk ik altijd aan ziek zijn, zoals ik zelf ziek was in de tijd dat ik opgenomen werd. Hoe mooi klinkt het dan dat je dus geen patient of client bent maar een gast. Een gast is een bezoeker, iemand die langs komt en dus ook weer zal gaan. Maar ondertussen wel een aangenaam verblijf heeft.
Voor dat aangename verblijf zorgen de vrijwilligers van de Koolmees. Vrijwilligers die zoals alle vrijwilligers van Kernkracht hun eigen verhaal inzetten om iets voor een ander te kunnen betekenen. Dat zorgt voor een krachtige formule die uiteindelijk wel vruchten gaat afwerpen.
Het belangrijkste voor nu is dat mensen ontdekken dat het een warme welkome plek is, waar je je zo kan aanmelden, in gesprek kan gaan of de plek passend is. Dat is dus een eerste stap, Dan volgt vanzelf de rest.
0 reacties