Preek van de Leek
Geen idee waar ik naar toe ging vandaag. Nou ja wel een beetje want ik had op internet gekeken of er informatie over stond. Vorige maand was er ook een spreker. Eigenlijk dacht ik daardoor dat het een nieuwe vorm was om een spreker te laten vertellen over iets wat hem of haar bezighoudt. De bijeenkomst met de vorige spreker was via internet terug te kijken. Had ik willen doen, maar is er gewoon niet van gekomen. Had ik het wel gedaan dan had ik een beeld gehad van de bijeenkomst waar ik naar toe zou gaan.
Dat het met religie te maken had, kon ik wel raden want de bijeenkomst was in de St Joostkapel. Dit keer kwam een medewerker van het Leger des Heils praten over haar werk met dakloze EU-migranten. Ik wist dat de spreekster , van Turkse afkomst, moslima is en dat het een unicum is om vanuit deze hoedanigheid bij het Leger des Heils te werken, dus daarmee was mijn nieuwsgierigheid naar haar verhaal wel gewekt.
Bij aankomst realiseerde ik mij pas echt dat de bijeenkomst in een heuse Kapel werd gehouden. De kerkklok werd geluid toen we aankwamen en binnen was het een kerk in het klein. Het was een bijeenkomst die georganiseerd was door de Federatie van samenwerkende kerkgenootschappen ( Goudse Doopsgezinden, Remonstranten, Vrijzinnige protestanten en directe leden , wie dat dan ook mogen zijn) .
Voor zover ik kon zien was ik , naast de spreekster, de enige moslima. Zoals altijd wel gebeurt wanneer ik naar een bijeenkomst ga , georganiseerd door niet moslims, krijg ik bekijks. Soms ervaar ik het als storend, dit keer was dat niet het geval.
Het was een bijzonder verhaal waarbij gebruik gemaakt werd van het sprookje van het meisje met de zwavelstokjes om ons te vertellen wat er in het leven van een mens kan gebeuren. Dat mensen hulp nodig kunnen hebben maar vooral ook dat de hulp die je wilt bieden niet altijd aansluit bij de zorg die iemand nodig kan hebben. Maar dat het dan vooral gaat om respect, zonder oordeel kunnen luisteren. Beseffen dat wat je goed acht voor een ander, niet altijd is waar de ander behoefte aan heeft. Tenminste dat is wat ik eruit gehaald heb.
Tijdens het naar buitengaan kwam ik zo maar ineens met een oudere dame in gesprek, die van mij wilde weten wanneer de ramadan begint, waarom het nu zoveel vroeger is dan vorig jaar. Ze wenste mij een goede ramadan en vervolgde haar weg. Bijzonder zo’n gesprek maar gelijk ook heel mooi. Dit was nu echt zonder vooroordeel maar gewoon een gesprek van mens tot mens.
Na afloop van de bijeenkomst kon ieder die dat wilde naar de Walvis, het wijkcentrum van Korte Akkeren, waar soep met brood op ons stond te wachten. Daar kregen we de gelegenheid om met elkaar in gesprek te gaan. Een mooie afsluiting van een mooie bijeenkomst.
0 reacties