De Scholendialoog.
Afgelopen schooljaar ben ik regelmatig gespreksleider geweest bij een dialoog tussen verschillende Goudse scholen. Deze dialogen worden georganiseerd door de Goudse Scholendialoog, een groep vrijwilligers die dialoog tussen jongeren wil bevorderen. Jongeren die elkaar in hun dagelijks leven meestal niet zo snel zullen tegenkomen. Over elkaar leren, elkaar leren kennen en daarmee werken aan sociale binding , dat is het doel van de dialoog.
De laatste dialoog van het afgelopen schooljaar, werd gehouden in de Garenspinnerij en ging tussen leerlingen van MBO Rijnland en het Hoornbeeck College. Er was gekozen voor deze locatie omdat er een tentoonstelling was van Amnesty International met als titel: Wat betekent mensenrechten voor jou?
De groepjes worden ingedeeld en bij mij aan tafel zitten 2 jongedames met een Islamitische achtergrond, geboren in Marokko en 2 jongedames met een christelijke achtergrond.
Ik begin altijd met het rondje : Wie ben je? Dan vertellen we elkaar hoe we heten, of we uit Gouda komen of uit de omgeving zodat we een beetje een beeld van elkaar hebben.
Vervolgens zijn we samen met een van de vrijwilligers van Amnesty International langs de tentoonstelling gelopen. Dit was wel leuk, want zo kwamen er vragen, opmerkingen en toelichting over de kunstwerken die we anders gemist zouden hebben.
Bijzondere verhalen. Het zet aan tot nadenken. Ook de reacties onderling gaven weer nieuwe inzichten. Of misschien was het inzicht er al wel, maar vanuit een invalshoek. Verbreden van visie is altijd goed denk ik dan.
Daarna was het tijd om met de dialoog te beginnen. Dat gaat de ene keer makkelijker dan de andere keer. Dit keer begonnen we met een terugblik op de tentoonstelling. Wat heeft je geraakt en waarom? Om het gesprek op gang te brengen begin ik altijd met een voorbeeld van mijzelf. Dan hoeft niemand de spits af te bijten. In deze dialoog ben ik begonnen te vertellen wat mensenrechten voor mij betekent. Daarna vraag ik de deelnemers hun visie te geven. Het gaat nu niet meer om mijn gedachten. Nu moet ik de jongeren prikkelen om aan elkaar te vertellen, maar ook vragen te stellen aan elkaar.
Aan de christelijke jongedame stelde ik voor, jullie hebben een grote schuur en nu geven jullie vrijdag een feest. Ga je je overbuurvrouw ( de Islamitische jongedame) uitnodigen.
De christelijke jongedame antwoordde dat bij hen geen feest in de schuur gegeven zou worden, zij geven nooit een feest. Ze voegde wel toe dat dit niet geldt voor iedere christen uit hun klas, maar bij haar familie was dit wel het geval.
Ik zei tegen de Islamitische jongedame: Nu hoef jij in ieder geval niet af te zeggen.
En daarmee was het gesprek wel geopend.
Wat ik probeer te bereiken met deze gesprekken is vooral : Kijk naar wat hetzelfde is en zoek niet naar de verschillen.
Ook al lijken leefwerelden zo verschillend van elkaar te zijn, er zijn veel meer overeenkomsten dan vaak gedacht wordt.
Door met elkaar daarover in dialoog te gaan, door mijn rol hierin als gespreksleider hoop ik jonge mensen die door de verschillende achtergronden en leefwerelden elkaar mogelijk nooit zouden hebben gesproken, vooral te laten zien wat hen kan binden.
0 reacties