Dat is het eerste wat er in mij opkomt als ik overdenk wie ik nu eigenlijk ben. Soms sta ik versteld over reacties en gedachten van mijzelf. Daar denk ik dan over na. Ik zeg altijd ik discrimineer niet, maar op het zelfde moment denk ik diep van binnen: maar is dat dan ook zo? Is het niet zo dat iedereen wel eens discrimineert? Of is dat juist een gedachten om er mee weg te komen? Als iedereen wel eens discrimineert, dan mag ik dat toch zeker ook? Of toch niet?
Zelf word ik wel gediscrimineerd. Dat gebeurt al jaren, misschien zelfs al veel langer dan dat ik dat zelf in de gaten heb gehad. Maar vanaf het moment dat ik mijn hoofddoek ben gaan dragen, gebeurt het zeker. Ik ben er boos om geweest, verdrietig, soms teleurgesteld, maar daarmee verander ik mijn situatie niet. De vraag is wil ik mijn situatie veranderen? Veranderen betekent namelijk de hoofddoek weer af doen. Weer worden wie ik was voordat ik mijn hoofddoek ging dragen.
Ik bedenk mij dat ik zo ie zo nooit meer kan worden wie ik was voor de het dragen van de hoofddoek want dat is verleden tijd en tijd die voorbij is, kan niet worden teruggehaald.
Dus waarom zou ik het doen? Maak ik het mijzelf dan gemakkelijker dan dat ik het nu heb?
Terwijl ik daarover nadenk kom ik tot de conclusie dat ik het mijzelf niet gemakkelijker maak als ik die keus zou maken. De hoofddoek staat symbool voor hoe ik denk, wat ik belangrijk vind. Zonder hoofddoek is dat niet echt zichtbaar maar het is er wel.
De hoofddoek staat voor mij synoniem aan sterk zijn, vertrouwen, zelf vertrouwen en daar ben ik trots op.
Mooie website Chahida, wat stoer dat je dit gedaan hebt!